آمار منتشر شده از سوي فدراسيون بين المللي ديابت حاکي است که بيش از 418 ميليون نفر از بزرگسالان در سراسر جهان به ديابت مبتلا هستند و تا 25 سال آينده اين رقم به بيش از 600 ميليون نفر خواهد رسيد! برآوردها نشان از افزايش دو برابري عده مبتلايان به ديابت در منطقه خاورميانه و شمال افريقا دارد يعني 35 ميليون و چهارصدهزارنفر به 72 ميليون و صدهزار نفر خواهد رسيد. در ايران نيز بيش از 12 درصد بزرگسالان به ديابت مبتلايند که به معضلي بهداشتي- درماني و اجتماعي بدل شده است!

اصولاً هدف اصلي در درمان ديابت، قرار دادن ديابتي در شرايطي است که بتواند بدون محدوديت، از زندگي فعال وشاداب و طول عمر طبيعي برخوردار گردد. تحقق چنين شرايطي امکان پذير نيست مگر با آموزش به بيمار و اطرافيان وي. مبتلايان به بيماري هاي مزمن از جمله ديابت، نيازمند همراهي و حمايت هستند تا بتوانند بخوبي دستورات درماني را در زندگي روزمره خود به کار بندند و برنامه خود را پيش ببرند.

در درمان ديابت، محور، فرد ديابتي است. به اين ترتيب پزشک نبايد در نقش قيم بيمار ظاهر شود بلکه بايد خود را شريک درمان بداند و در همين راستاست که آموزش به عنوان شرط اساسي درمان مطرح مي شود تا فرد ديابتي براي همکاري در تيم درماني آماده گردد. آموزش ها بايد به گونه اي باشد که ديابتي را به توانمندي لازم برساند تا ديابتي بتواند از عهده مشارکت برآيد. اصولاً ديابتي هاي نوع 1 و يا افراد تحت انسولين درماني بايد تحت آموزش قرار گيرند و به ديابتي هاي نوع 2 نيز توصيه شده است که تحت آموزش هاي لازم قرار گيرند.

متأسفانه ضرورت آموزش کيفي و کاربردي با هدف کنترل مطلوب قندخون و مهم تر از آن بهبود کيفيت زندگي ديابتي مقوله اي است که هنوز در کشور به آن اهميت داده نمي شود. اگر چه انجمن ديابت ايران و فعالان آموزش در اين حوزه، از صرف وقت گرانبهاي خود دريغ نورزيده اند و آنچه امروزه در تأييد آموزش در محافل علمي مشاهده مي شود حاصل فعاليت هاي پي گير سال هاي متمادي اين تلاشگران است، با اين وجود هنوز شاهد آمارهاي هزينه هاي گزاف درمان عوارض ديابت ناشي از سهل انگاري ها و درمان هاي نادرست ديابت و حتي مرگ و مير هستيم! رياست مرکز تحقيقات بيماري هاي غيرواگير پژوهشکده غدد و متابوليسم دانشگاه علوم پزشکي تهران در نخستين نشست تخصصي آکادمي اقتصاد سلامت اظهار داشت: «10 درصد از مرگ و ميرهاي کشور در رده هاي جنسي و سني مختلف به ديابت برمي گردد!»

اطلاعیه

سی و سومین سالگرد تاسیس انجمن دیابت ایران گرامی باد!

انجمن دیابت ایران وارد سی و سومین سال تاسیس خود شد. سی‌و سه سال پیش یعنی در سال ۱۳۶۹ جمع کوچکی از پزشکان ، متخصصان حوزه دیابت و والدین کودکان و نوجوانان دیابتی پس از تلاش‌های بسیارموفق شدند انجمن دیابت ایران را تاسیس نمایند یعنی در دوره‌ای که:

- دیابت، «مرض قند» نامیده می‌شد!

-ابتلا به دیابت برابر بود با «هراسی بزرگ و پدیده‌ای مهار نشدنی»!

-پژوهش‌ها نشان می‌داد که سالانه سه تا چهار بار بستری در بیمارستان، پدیده‌ای عادی برای هر دیابتی بود!

- ابزاری به نام «دستگاه خانگی اندازه‌گیری قندخون» وجود نداشت!

- وسایل و ابزار جانشینی انسولین بسیار ابتدایی بود!

- مستندات آموزشی دیابت بیشتر از دو عنوان کتاب نبود!

- نه فقط درمان مدرن دیابت ناشناخته بود بلکه «روش تزریقات مکرر» روشی آزاردهنده برای دیابتی تلقی می‌گردید!

-و ......

تشکیل انجمن دیابت ایران و آغاز فعالیت‌هایش با شعار «آموزش، اساس درمان دیابت»، منجر به موفقیتی شد که امروزه کمتر کسی دیابت را محدودیت می‌داند. بدون شک، آنچه امروز در زمینه‌ی امکانات و دانش دیابت در کشور شاهدیم مرهون فعالیت‌های انجمن دیابت ایران است. تا قبل از تشکیل انجمن دیابت ایران ، زندگی طولانی با دیابت ناممکن به نظر می‌رسید اما امروزه شاهدیم که دیابتی‌های گرامی با وجود دیابت از زندگی خوب، شاداب و سالمی برخوردارند.

به منظور گرامیداشت سالروز تاسیس انجمن دیابت ایران مراسمی در روز پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه سال جاری از ساعت ۱۷ الی ۱۹ در مرکز طبی کودکان ( خ دکتر قریب ، جنب بیمارستان امام خمینی) برگزار خواهد شد.

ورود برای عموم علاقمندان آزاد است.

اطلاعیه

روز 7 مرداد

گفتگوی بین المللی زنده اینستاگرامی با
افراد دیابتب موفق ایرانی

اطلاعیه

روز 2 مرداد

روز تجلیل از آموزش دهندگان دیابت